Historia powstania Trybunału Konstytucyjnego (TK)
sądowa kontrola zgodności ustaw z konstytucją to jedna z podstawowych obecnie gwarancji konstytucji (odrzucane przez tradycyjną doktryna francuska)
w konstytucjach międzywojennych nie było Trybunału Konstytucyjnego, choć toczyły się spory i dyskusje nad jego wprowadzeniem
w okresie PRL brakowało warunków do stworzenia sądownictwa konstytucyjnego, a dopiero w latach 1980 wprowadzono takie uregulowania, jednak ustawa o TK została uchwalona dopiero w 1985 r. z szeregiem ograniczeń kompetencji, w tym możliwością odrzucenia przez Sejm wyroku TK większością 2/3 głosów
po 1989 r. utrzymano TK, nie zmieniając jego ograniczeń
w 1993 r. ważna uchwała TK: jeśli Sejm w ciągu 6 miesięcy nie odrzuci wyroku TK, to staje się on ostateczny
pomimo ograniczeń, TK dorobił się bogatego orzecznictwa
obecny kształt sądownictwa konstytucyjnego – Konstytucja z 1997 r. i ustawa o TK z 1997 r.;
Pozycja ustrojowa Trybunału Konstytucyjnego
organ władzy sądowniczej, ale nie jest sądem w rozumieniu art. 175, a jego działalność to nie sprawowanie wymiaru sprawiedliwości
ma wiele cech wspólnych z sądami, ale jest to odrębny elementem tej władzy
posiada on odrębne zadania, głównie kontrolę hierarchicznej zgodności norm prawnych i eliminowanie norm niezgodnych z systemem obowiązującego prawa oraz powiązania z politycznymi procesami, takie jak kadencyjność urzędu czy tryb powoływania sędziów, bliższe związki z parlamentem
niezależność i zasada niezawisłości sędziowskiej stanowią jego charakterystyczne cechy, a nie ma on powiązań z innymi organami sądowniczymi
Skład Trybunału Konstytucyjnego
składa się z 15 sędziów powoływanych przez Sejm indywidualnie spośród osób wyróżniających się wiedzą prawniczą
osoby mające kwalifikacje do bycia sędzią SN lub NSA
profesorowie
doktorzy habilitowani
procedura powoływania w Sejmie odbywa się na wniosek Prezydium lub co najmniej 50 posłów, a wybór wymaga bezwzględnej większości głosów przy połowie obecnych posłów
Pozycja sędziego Trybunału Konstytucyjnego
niezawisłość
zakaz reelekcji
prawo do powrotu na poprzednie/równoważne stanowisko lub przejścia w stan spoczynku
nieusuwalność
chyba, że skazany prawomocnym wyrokiem sądu lub sąd dyscyplinarny
śmierć, zrzeczenie się oraz orzeczenie komisji lekarskiej o trwałej niezdolności do pełnienia obowiązków
wygaśnięcie mandatu musi zostać potwierdzone przez ZO TK
immunitet
zgoda na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej/aresztowanie wyraża TK w pełnym składzie (2/3 za)
incompatibilitas
z innymi stanowiskami w aparacie państwowym
nakaz apolityczności
Organy Trybunału Konstytucyjnego
Zgromadzenie Ogólne
Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Wiceprezes Trybunału Konstytucyjnego
wszyscy sędziowie TK
zadania:
coroczne omawianie działalności TK i problemów z orzecznictwa
decyzje dotyczące organizacji pracy TK
uchwalanie regulaminu
wybór kandydatów na prezesa i wiceprezesa
uchwalanie projektu wydatków i dochodów
wyznaczanie składów orzekających
przydzielanie spraw
decyzje dotyczące sędziów
uchwalanie wygaśnięcia mandatu
zgoda na uchylenie immunitetu
Prezes TK
reprezentuje TK na zewnątrz
wykonuje czynności związane z bieżącym administrowaniem pracą TK
kierowanie Biurem TK
Wiceprezes TK
zastępuje Prezesa w razie nieobecności oraz wykonuje obowiązki wynikające z podziału czynności
Prezes i Wiceprezes TK
obaj powoływani przez prezydenta (obowiązek) spośród kandydatów przedstawionych przez ZO TK
brak określenia czasu trwania kadencji, ale na pewno możliwe jest zrzeczenie się funkcji prezesa i pozostanie w składzie TK
Funkcje Trybunału Konstytucyjnego
kontrola norm:
orzekanie o zgodności aktów normatywnych z aktami wyższego rzędu
orzekanie o skargach konstytucyjnych
rozstrzyganie sporów kompetencyjnych
orzekanie o zgodności z Konstytucją celów i działalności partii politycznych
rozstrzyganie o zaistnieniu tymczasowej przeszkody w sprawowaniu przez prezydenta urzędu
Inne funkcje spotykane w sądownictwie konstytucyjnym innych krajów
orzekanie o odpowiedzialności konstytucyjnej
rozstrzyganie spraw dotyczących ważności wyborów i referendów
ustalanie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw
Kontrola norm
istotą kontroli jest orzekanie o hierarchicznej zgodności aktów normatywnych niższego rzędu z aktami normatywnymi wyższego rzędu i eliminowanie tych pierwszych w razie stwierdzenia niezgodności
Kontrola następcza
dotyczy aktów normatywnych już ustanowionych
nie stanowi przeszkody do kontroli kolejnych aktów normatywnych
Kontrola prewencyjna
dotyczy aktów normatywnych przed ich ustanowieniem
może dotyczyć ustaw przed podpisaniem ich przez prezydenta oraz umów międzynarodowych przed dokonaniem ratyfikacji
Przedmiot kontroli
ustawy co do zgodności z Konstytucją i umowami międzynarodowymi ratyfikowanymi ustawą, w tym ustawy budżetowe, ratyfikujące, zmieniające konstytucję (pod kątem procedury z art. 235 K.).
umowy międzynarodowe co do zgodności z Konstytucją, bez względu na tryb ich zawarcia
inne przepisy prawa wydane przez centralne organy państwowe co do zgodności z Konstytucją, ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi i ustawami, głównie rozporządzenia
pojęcie "przepisy prawa" jest szerokie i może obejmować wszelkie akty normatywne zawierające normy prawne
Orzekanie o skargach konstytucyjnych
Rozpatrywanie skarg obywateli na niezgodność przepisów z Konstytucją
Rozstrzyganie sporów kompetencyjnych
Decydowanie o sporach między centralnymi konstytucyjnymi organami państwa
Orzekanie o zgodności z Konstytucją celów i działalności partii politycznych
Badanie, czy cele i działalność partii politycznych są zgodne z Konstytucją
Rozstrzyganie o zaistnieniu tymczasowej przeszkody w sprawowaniu przez prezydenta urzędu
Decydowanie, czy istnieją przeszkody uniemożliwiające prezydentowi wykonywanie obowiązków
Orzekanie o odpowiedzialności konstytucyjnej
Decydowanie o odpowiedzialności konstytucyjnej najwyższych urzędników państwowych
Rozstrzyganie spraw dotyczących ważności wyborów i referendów
Sprawdzanie legalności i prawidłowości wyborów oraz referendów
Ustalanie powszechnie obowiązującej wykładni ustaw
Interpretowanie ustaw w sposób wiążący dla wszystkich organów państwa
Dotyczy aktów normatywnych już ustanowionych, ponieważ rzeczywista treść norm kontrolowanych w procesie kontroli prewencyjnej może ujawnić się dopiero podczas ich stosowania. Orzeczenie o konstytucyjności nie stanowi przeszkody do późniejszej kontroli następczej.
Dotyczy aktów normatywnych przed ich ustanowieniem. Przypadki dotyczące wyłącznie prezydenta:
Ustawy przed podpisaniem przez prezydenta.
Umowy międzynarodowe przed dokonaniem ratyfikacji. Prezydent powinien odmówić ratyfikacji, jeśli umowa jest niezgodna z Konstytucją.
Zuletzt geändertvor 6 Monaten